Świątynia wzniesiona ok. 1500 r. z drzewa jodłowego o konstrukcji zrębowej do której budowy użyto połówek bali modrzewiowych. Prawie wiek później dobudowana została do niej wieża i soboty, a w latach 40 XVII wieku kaplic. Kościół składa się z nawy, dobudowanej od północy kaplicy Aniołów Stróżów, prezbiterium oraz wieży. Nawa i prezbiterium nakryte są wspólnym, jednokalenicowym dachem, na którym wznosi się mała wieżyczka na sygnaturkę. Pochyła wieża z nadbudowaną izbicą nakryta jest ostrosłupowym hełmem. Wszystkie części świątyni pobito gontem. Nakryte płaskimi stropami wnętrze szczelnie pokryte jest malowidłami, które miały przybliżać ludziom Biblię, były wykładnią zasad postępowania. Na ścianach umieszczono cykl 21 scen Męki Pańskiej, przedstawienia Sądu Ostatecznego, Naukę dobrego umierania, Rozdroża życia ludzkiego, Nagłą śmierć, Siedem sakramentów, Siedem cnót, sposoby odkupienia siedmiu grzechów głównych. Dekoracja sufitu w nawie i prezbiterium wykonana została za pomocą specjalnych szablonów zwanych patronami. Unikatową wartość mają utrwalone w malowidłach widoki XVII-wiecznego Biecza. Są tu również detale świadczące o indywidualnej inwencji ludowego artysty, jak np. wyobrażenie anioła z wąsami.Elementy wyposażenia świątyni stanowią także pochodzące z doby gotyku rzeźby na Matki Boskiej i czterech świętych dziewic umieszczone w nowej szafce na ścianie Kaplicy Aniołów Stróżów, rzeźba Matki Boskiej z Dzieciątkiem znajdująca się w ołtarzu głównym oraz kamienna chrzcielnica. W lewym ołtarzu bocznym znajduje się słynący łaskami obraz Matki Boskiej. Świątynia wpisana na listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Naturalnego UNESCO.